چرا با وجود رابطه عاطفی خوب، باز هم نمیتوان به شریک زندگی اعتماد کرد؟
اعتماد، سنگ بنای هر رابطه سالم و پایدار است. اما گاهی اوقات، با وجود اینکه رابطه عاطفی خوبی با شریک زندگی خود داریم، باز هم نمیتوانیم به او اعتماد کنیم. این مسئله میتواند بسیار آزاردهنده و گیجکننده باشد. دلایل مختلفی برای این بیاعتمادی وجود دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم:
در اینجا 12 نکته برای درک بهتر این موضوع آورده شده است:
- ✔
تجربههای تلخ گذشته:
خیانتهای قبلی، چه در روابط گذشته خودتان و چه شریک زندگیتان، میتواند ریشه بیاعتمادی باشد. - ✔
عدم صداقت:
اگر شریک زندگیتان در گذشته دروغ گفته باشد یا اطلاعات مهمی را از شما پنهان کرده باشد، اعتماد کردن به او دشوار خواهد بود. - ✔
رفتارهای مشکوک:
تماسهای پنهانی، پیامکهای مشکوک، یا رفتارهای دوگانه میتوانند شک و تردید را در شما ایجاد کنند. - ✔
عدم ثبات عاطفی:
اگر شریک زندگیتان نوسانات خلقی شدیدی داشته باشد و رفتارش غیرقابل پیشبینی باشد، اعتماد کردن به او سخت است. - ✔
مقایسه با دیگران:
مقایسه شریک زندگی با افراد دیگر و کاملا مطلوبسازی دیگران میتواند باعث شود که به او اعتماد نکنید. - ✔
ترس از آسیبپذیری:
ترس از اینکه دوباره آسیب ببینید، میتواند باعث شود که از باز کردن قلبتان و اعتماد کامل به شریک زندگیتان خودداری کنید. - ✔
مشکلات ارتباطی:
عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر و با صداقت با شریک زندگیتان میتواند باعث سوءتفاهم و بیاعتمادی شود. - ✔
اختلافات حل نشده:
اختلافات حل نشده و رنجشهای انباشته شده میتوانند سد راه اعتماد شوند. - ✔
احساس ناامنی:
احساس ناامنی در رابطه، چه به دلیل حسادت و چه به دلیل ترس از دست دادن، میتواند باعث بیاعتمادی شود. - ✔
ارزشهای متفاوت:
تفاوت در ارزشها و باورها میتواند باعث شود که نتوانید به طور کامل به شریک زندگیتان اعتماد کنید. - ✔
فقدان صمیمیت:
فقدان صمیمیت عاطفی و فیزیکی در رابطه میتواند باعث شود که احساس کنید با شریک زندگیتان ارتباط عمیقی ندارید و به او اعتماد نکنید. - ✔
مسائل مربوط به عزت نفس:
کمبود عزت نفس در یکی از طرفین میتواند باعث شود که مدام به دنبال تایید و اطمینان از طرف مقابل باشد و در نتیجه، عدم اعتماد را تجربه کند.
گاهی اوقات، بیاعتمادی نشانهای از یک مشکل عمیقتر در رابطه است که نیاز به بررسی و حل دارد.
چرا گاهی به شریک زندگیمان اعتماد نداریم؟
مقدمه
اعتماد، سنگ بنای هر رابطه عاطفی سالم و پایدار است. بدون اعتماد، رابطه به مرور زمان فرسوده و شکننده میشود. اما سوال اینجاست که چرا گاهی با وجود داشتن یک رابطه به ظاهر خوب، باز هم نمیتوانیم به شریک زندگی خود اعتماد کنیم؟ عوامل متعددی در این بیاعتمادی نقش دارند که در این مطلب به 12 مورد از آنها اشاره میکنیم:
1. تجربیات تلخ گذشته
یکی از مهمترین دلایل عدم اعتماد، تجربههای تلخ گذشته در روابط قبلی است. خیانت، دروغگویی، بدعهدی و رفتارهای مشابه در روابط پیشین، میتوانند اثرات عمیقی بر جای بگذارند و فرد را نسبت به برقراری اعتماد در روابط بعدی، محتاط و مردد کنند. این تجربیات باعث میشوند فرد با نوعی “نگرانی پیوسته” وارد رابطه جدید شود و همواره منتظر تکرار اتفاقات ناخوشایند گذشته باشد. به عبارتی، فرد ناخودآگاه شریک زندگی فعلی خود را با معیارهای ناامید کننده ای که از روابط قبلی به ارث برده است، می سنجد. این مقایسه اغلب غیرمنصفانه است و مانع از دیدن واقعیتهای مثبت رابطه فعلی میشود.
2. ناامنیهای شخصی
سطح پایین اعتماد به نفس و احساس ناامنی درونی، میتواند فرد را مستعد بیاعتمادی به شریک زندگیاش کند. افرادی که احساس میکنند به اندازه کافی خوب نیستند، همواره نگران از دست دادن شریک زندگی خود هستند و به همین دلیل، رفتارهای او را با سوءظن تفسیر میکنند. این ناامنیها ممکن است ریشه در کودکی و روابط خانوادگی داشته باشند و یا در اثر تجربیات منفی در طول زندگی شکل گرفته باشند.
3. ارتباط ضعیف و مبهم
عدم وجود ارتباط شفاف و با صداقت، یکی از مهمترین دلایل بیاعتمادی در روابط است. وقتی شرکای زندگی نمیتوانند به راحتی و بدون ترس از قضاوت یا سرزنش، با یکدیگر صحبت کنند، زمینه برای سوءتفاهم و بدبینی فراهم میشود. پنهانکاری، دروغگویی و عدم صداقت، هرچند کوچک و بیاهمیت به نظر برسند، میتوانند به مرور زمان اعتماد را از بین ببرند.
4. عدم ثبات رفتاری
رفتارهای متناقض و غیرقابل پیشبینی از سوی شریک زندگی، میتواند احساس ناامنی و بیاعتمادی را در فرد مقابل ایجاد کند. وعدههایی که عملی نمیشوند، تغییرات ناگهانی در رفتار و گفتار، و ابراز احساسات متناقض، همگی میتوانند باعث شوند فرد نتواند به شریک زندگی خود اعتماد کند. این بی ثباتی رفتاری اغلب نشان دهنده یک مشکل اساسی تر در رابطه یا در شخصیت فرد است.
5. عدم حمایت عاطفی
احساس عدم حمایت و همراهی از سوی شریک زندگی در مواقع دشوار، میتواند اعتماد را خدشهدار کند. وقتی فرد احساس میکند شریک زندگیاش در کنار او نیست و به نیازهای عاطفی او بیتوجه است، به مرور زمان احساس تنهایی و ناامیدی میکند و نمیتواند به او اعتماد کند. حمایت عاطفی به معنای گوش دادن فعال، همدلی، تشویق و دلداری دادن به شریک زندگی در زمانهای سخت است. 
گاهی وقت ها فکر می کنم بی اعتمادی در رابطه مثل سایه ای است که بدون دعوت می آید و می ماند. یک بار دیدم چطور یک دوست زن و شوهر بعد از سال ها زندگی مشترک، فقط به خاطر کلیشه های ذهنی که از زندگی دیگران دیده بودن، کم کم به هم شک کردند. بی آنکه واقعا مشکلی پیش آمده باشد، ذره ذره فاصله گرفتند. اینجا بود که فهمیدم گاهی بی اعتمادی ربطی به طرف مقابل ندارد؛ از درون خودمان می جوشد.
بعضی ها فکر می کنند کنترل بیشتر یعنی امنیت بیشتر. یکی از آشناها مدام گوشی همسرش را چک می کرد و موقعیتش را دنبال می نمود. جالب اینجاست که همین رفتارهای کنترل گرانه، همان رابطه ای را که می خواست حفظ کند، از بین برد. وقتی فضای رابطه را مسموم می کنیم، دیگر فرقی نمی کند طرف مقابل چه کند؛ آن حس خوب اولیه از بین رفته است.
حواستان باشد گاهی نشانه های بی اعتمادی را با “هوشیاری” اشتباه می گیریم. یادم می آید مدتی هر حرفی که همسرم می زد را با دقت بیش از حد تحلیل می کردم، انگار دنبال پیغام پنهانی بودم. این رفتار نه تنها کمکی نکرد، بلکه باعث شد کم کم حرف های واقعی مان را هم باور نکنم. وقتی ذهنمان را آموزش دهیم که همیشه دنبال خطا بگردد، بالاخره چیزی پیدا می کند – حتی اگر وجود نداشته باشد.